நிம்மதியான வாழ்க்கை என்றால் என்னென்ன இருக்க வேண்டும்?

 

நிம்மதி என்றால், எந்த ஒரு குழப்பமும், கவலையும், யோசனையும் இல்லாத நிலை…

தேவையற்ற எண்ணங்களை சுமக்காமல் இருந்தாலே, நிம்மதியை அடைந்து விடலாம்…

தேவையற்ற எண்ணங்களை சுமந்து கொண்டிருந்தால், நிம்மதி என்பது சாத்தியமே இல்லாத ஒன்று…

இருப்பதில் சந்தோஷமாக அமைதியாக வாழ்வது நிம்மதி.

இருப்பதில் சந்தோஷமாக இருந் தாலே நிம்மதி.

இருப்பதில் சந்தோசமாக இல்லாமல் இல்லாததை வேண்டி நினைப்பதால் நிம்மதி தொலைகிறது.

இல்லாததை விட்டுவிட்டு இருப்பதில் சந்தோஷமாக இருக்க பழகிக் கொள்ளுங்கள் நிம்மதியாக இருக்கும்.

எல்லாம் உங்கள் மனம்தான் காரணம் இல்லாததை எண்ணி அலைந்து நிம்மதியைக் கெடுக்கிறது நீங்கள் அதற்கு அடிமையாக தொலைந்துபோய் இருக்கின்றீர்கள் அதனால் நிம்மதி இருப்பது தெரியாமல் எங்கோ தேடுகிறீர்கள்.

இருக்கும் இடத்தில் இருந்த பொருட்களை வைத்துக் கொண்டு இன்பமாக இருங்கள் நிம்மதி தானாய் தெரியும்.

எந்த ஒரு சூழ்நிலையிலும் இருந்தபடியே வாழ கற்றுக்கொள்ளுங்கள் உங்கள் முயற்சி இருக்கட்டும் ஆனாலும் எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் முயன்றவரை நேர்மையான வழியில் உழைத்து சம்பாதித்து இருப்பதில் சந்தோஷமாக வாழ கற்று உங்கள் நிம்மதியை தொலைக்காமல் இருங்கள்!

மனதில் நிம்மதி, வீட்டில் நிம்மதி, பொருளாதாரத்தில் நிம்மதி எல்லாம் இறைவனை நினைவுக் கூர்ந்து வாழ்வதில் உள்ளது.

 நிம்மதியான வாழ்க்கை என்றால் என்னென்ன இருக்க வேண்டும்?

1.ஆரோக்கியமான உடல்

2.திருப்தி அடையும் மனம்

3.நேர்மையாக சம்பாதித்த பணம்

4.அனுசரணையான குடும்பம்

5.ஊக்கப்படுத்தும் துணை

6.உற்சாகம் தரும் நட்பு

7.சரி தவறு கணிக்கும் பக்குவம் !

8.சில சறுக்கல்களைத் தாங்கிக் கொள்ளும் மனவலிமை !

9.தேவை ஆசை வித்தியாசம் உணர்வது !

10.இறை நம்பிக்கை அல்லது இயற்கையின்‌ மீது நம்பிக்கை !

செல்வம் தான் நிம்மதியா ?

அதுவும் ஒரு காரணம் !

உலகில் உள்ள அனைவருக்குமே "வாழ்க்கை நிரந்தரம் அல்ல" !

 

உலகில் உள்ள அனைவருக்குமே "வாழ்க்கை நிரந்தரம் அல்ல"

இதை தான் கண்ணதாசன் தன் பாடல் வரிகளினால் உணர்த்தியிருக்கிறார்.

எங்கே வாழ்க்கை தொடங்கும்

அது எங்கே எவ்விதம் முடியும்

இதுதான் பாதை

இது தான் பயணம்

என்பது யாருக்கும் தெரியாது!

"வாழ்க்கை நிரந்தரம் அல்ல" என்பதை உணர்த்தும் வகையில் பல்வேறு சம்பவங்கள் நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.

இன்று(26-ஜூலை-2021) இணையத்தில் பார்த்த அப்படிப்பட்ட ஒரு செய்தியை இந்த பதிவில் குறிப்பிட்டுள்ளேன்.

இந்த படத்தில் இருப்பவரின் பெயர் தீபா சர்மா.

ராஜஸ்தான் மாநிலம் தலைநகர் ஜெய்ப்பூரைச் சேர்ந்த இவர் ஒரு ஆயுர்வேத மருத்துவர்.

இவர் தனது 38 வது பிறந்த நாளைக் கொண்டாடுவதற்காக இமாச்சலப் பிரதேசத்திற்கு சுற்றுலா சென்றுள்ளார்.

பல்வேறு இடங்களுக்குச் சென்ற இவர் சென்ற இடமெல்லாம் புகைப்படங்களை எடுத்து அதனை சமூக வலைத்தளத்தில் பதிவிட்டிருந்திருக்கிறார்.

அதுபோல தான் 25-ஜூலை-2021 நண்பகல் 12.59 மணிக்கு இமாச்சலப் பிரதேசத்தில் உள்ள நகஸ்டி செக் பாய்ண்டில் நின்று போட்டோ எடுத்து அதை சமூக வலைத்தளத்தில் பதிவிட்டிருக்கிறார்.

“இதுதான் இந்திய எல்லையின் கடைசி இடம்.

இங்கு வரை மட்டுமே மக்கள் அனுமதிக்கப்படுவார்கள்.

இந்த இடத்திலிருந்து 80 கிலோமீட்டர் தூரத்தில் திபெத்தில் இந்திய எல்லை உள்ளது.

ஆனால் அதனை சீனா சட்டவிரோதமாக ஆக்கிரமித்துள்ளது”

என்று தனது கடைசி பதிவை பதிவிட்டுள்ளார்.

இது தான் அவருடைய கடைசி பதிவு என்பது அவருக்கு அப்போது தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

இந்த புகைப்படத்தை பதிவிட்ட அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் (1.25 மணி) இவர் உயிரோடு இல்லை.

ஹிமாச்சலம் பிரதேசத்தில் உள்ள கின்னார் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள சங்லா பள்ளத்தாக்கில் திடீரென்று நிலச்சரிவு ஏற்பட்டது. இதனால் மலைகளிலிருந்து ராட்சத பாறைகள் வேகமாக உருண்டு தரை பகுதியை நோக்கி வந்தன.

இந்நிலையில் சங்லா-சிட்குல் சாலையில் சுற்றுலாப் பயணிகளை ஏற்றிக்கொண்டு டெம்போ ஒன்றும் வந்து கொண்டிருந்தது.அந்த சமயத்தில் பாலத்தின் மீது நிறைய பாறைகள் விழுந்ததால் தரையிலிருந்த பாலம் இடிந்து விழுந்தது.

அந்த நேரத்தில் பாலத்தின் மீது டெம்போவும் இருந்ததால் பாலத்துடன் சேர்ந்து டெம்போவும் கீழே விழுந்து நொறுங்கியது.

இதில் சம்பவ இடத்திலேயே டெம்போவிலிருந்த ஒன்பது சுற்றுலாப் பயணிகள் உயிரிழந்தனர்.

அதில் தீபா சர்மாவும் ஒருவர்.

"ஜூலை 29 ஆம் தேதி தனது பிறந்தநாளை கொண்டாடுவதற்காக சுற்றுலா சென்றார்.

மிகவும் மகிழ்ச்சியோடு இந்த பயணத்தை மேற்கொண்டார்.

இந்த பயணத்திற்காக புதியதாக நவீன தொழில்நுட்பத்துடன் கூடிய கேமராவும் புது ஸ்மார்ட்போனையும் வாங்கி இருந்தார்.

சிறுவயது முதலே இயற்கையை மிகவும் நேசித்தார்.

இப்போது இயற்கையின் மடியில் சரணடைந்து விட்டார்.

அவரின் ஆத்மா நிம்மதியாக உறங்கட்டும்"

என்று தீபாவின் சகோதரரான மகேஷ் குமார் சர்மா சமூக வலைத்தளத்தில் பதிவிட்டுள்ளார்.

விட்டுக் கொடுத்தல் இருந்தால் குடும்பம் என்றும் அழியாது !

 

* கணவரிடம் எந்த வேலையாவது சொன்னால் அதில் குறை கூறாதீர்கள். அவர்கள் நீயே செய்துகொள் என்று நழுவி விடுவார்கள். சொத்தை கத்தரிக்காய்,முற்றிய வெண்டைக்காய் வாங்கிவந்தாலும் வாய் திறக்காதீர்கள்.நாளடைவில் நல்லதை தேர்ந்தெடுக்க பழகிடுவார்கள்.

* பசியோடு இருக்கும் போது உங்கள் கோரிக்கைகளை வைக்காதீர்கள் நிராகரிக்கப்படும்.

* நொடிக்கு நொடி அம்மாவீட்டு பெருமையை பேசாதீர்கள்.நொய்நொய்ன்னு மாமியார் வீட்டைப் பற்றி குறை கூறிக்கொண்டே இருக்காதீர்கள். வீண் சண்டை தான் வரும்.

* குடும்பச் செலவுக்காக இருந்தாலும் கணவனுக்கு தெரியாமல் கடன் வாங்காதீர்கள்.சில நேரங்களில் பொறுப்பு உங்கள் தலையில் விழுந்துவிடும்.

*போன் பேசினால் யார் என்ன என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்காதீர்கள். தும்பு உங்களிடம் இருக்கிறது. தைரியமாக இருங்கள்.

*உங்கள் தேவைகளை அதிகாரமாக கேட்காதீர்கள் அன்பாக கேளுங்கள் உடனே கிடைக்கும்.

*கணவரின் ஆடை அலங்காரங்களை ரசித்துப் பாராட்டுங்கள்.மனைவியை விட்டால் ரசிக்கவும்,பாராட்டவும் அவர்களுக்கு யாரும் இல்லை.

* கணவன் கோபப்படும் போது உங்கள் கருத்தை சொல்லி நீங்களும் கத்தாதீர்கள்.அமைதியாக இருந்து விட்டு சரியான நேரத்தில் வலிமையாக உங்கள் கருத்தை சொல்லுங்கள் பலன் இருக்கும்.

பெண்களின் அன்பு பட்டம் போன்றது.

ஆண்களின் அன்பு நூல் போன்றது !

கண்ணுக்குத் தெரியாது.

குடும்பம் என்பது அழகான,கூடு. அங்கு விட்டுக் கொடுத்தல் இருந்தால் என்றும் அழியாது........

என்ன தொழில் செய்யலாம்!

1) 1000/- இருந்தால்.நீங்கள் ஆணோ, பெண்ணோ.. உங்களுக்கு பூ, மாலை கட்டத் தெரியும் என்றால் முதல் போட்டு வீட்டிலேயே நீங்களும் கட்டி, உங்கள் அக்கம் பக்கத்தினர் வீடுகளில் கூலி கொடுத்து, கட்டக் கொடுத்து முதலில் தெரிந்தவர்கள்,  சிறிய மற்றும் பெரிய கடைகளுக்கு தினம் அல்லது செவ்வாய் வெள்ளி கொண்டுபோய் கொடுத்து ( கடனுக்குக் கொடுக்காமல் ) முதலை அப்படியே வைத்து அடுத்த நாள் வியாபாரத்திற்கு வைத்துக் கொள்ளுங்கள்..

2)  2000/- இருந்தால் உங்களுக்கு Wire கூடை பின்னத் தெரியும் என்றால் நீங்களும் பின்னி பிறகு உங்களுக்கு தெரிந்தவர்களிடம் பின்னக் கொடுத்து கூடையாக விற்கும்போது பாதிக்கு பாதி லாபம் கிட்டும்..

3) 5000/- இருந்தால் வீட்டிலேயே சிறிய அளவில் Tiffin & Variety Meals செய்து ஆர்டர் எடுத்து Door Delivery செய்யலாம்..

4)  10000/- இருந்தால் சொந்த வீடாக இருக்கும் பட்சத்தில் போர்டிகோ - வில் கமர்ஷியல் கரண்ட் சப்ளை வாங்கி இரண்டு கிரைண்டர் போட்டு இட்லிமாவு அரைத்து பாக்கெட் போட்டு கடைகளுக்கு கொடுக்கலாம்..நல்ல வருமானம் தரும்..

5) 25000/- இருந்தால் வாசலில் சிறிய பெட்டிக் கடை வைத்து சிறிய அளவில் வியாபாரம் செய்யலாம்.. 5000/- வரை வியாபாரம் நடந்தால் 500/- லாபம் கிட்டும்..

6)  50000/- இருந்தால் உதிரி மசாலா பொருட்கள் பாக்கெட் போட்டு கடைகளுக்கு கொடுக்கலாம்..

7) 100000/- இருந்தால் உங்கள் வீட்டின் அருகில் Xerox, Online Money Transactions ( Aadhaar & ATM ) வைக்கலாம்..

8) உங்கள் வீட்டின் அருகில் Ice cream கடை இல்லையெனில் சிறிய 2 × 2 Freezer போட்டு 10, 15, 20/- என்ற குறைந்த விலையில் செய்யலாம்..

9) முதலில் உள்ளூர் மொத்த ஜவுளி கடையில் எடுத்து செய்யலாம். பிறகு வெளி மாநிலங்களில் இருந்து மொத்தமாக எடுத்து செய்யலாம்..

10) கவரிங் நகைகள் மற்றும் திருமணத்திற்கு வாடகை நகைகள் கொடுத்து வியாபாரம் செய்யலாம்..

11) வீட்டு விசேஷங்களுக்கு வாடகை பாத்திரம், பந்தல் போடுதல், Light Setting செய்யலாம்..

12) நன்றாக சமைக்கத் தெரிந்தவராக இருப்பின் கேட்டரிங் ஆர்டர் எடுத்து செய்யலாம்..நல்ல வருமானம்..

13) Seasoning வருமானமாக Cool Drinks & Fresh Juices & மூலிகை டீ போன்றவை செய்யலாம்..

14)மிளகாய் பொடி, மஞ்சள் பொடி, மசாலா பொடி போன்றவைகளை 10/- , 20/- பாக்கெட் போட்டு கடைகளுக்கு கொடுக்கலாம்..

15)  இட்லி மிளகாய் பொடி, பூண்டு பொடி போன்றவை நல்ல வருமானம் தரும் தரமாகவும், சுவையாகவும் செய்யும் பட்சத்தில்.. 

16)மாவு வகைகள் ( கோதுமை மாவு, கேழ்வரகு மாவு ) போன்றவைகள் திருமண வீடுகளுக்கும், ஹோட்டல் சிறிய மற்றும் பெரிய கடைகளுக்கு Supply செய்யலாம்….இன்னும் நிறைய..நிறைய…யோசனைகள்..மனம் இருந்தால்..உடல் உழைத்து தரமான முறையில், சேவை மனப்பான்மை அதனுடன் வருமானம் தரும் தொழில் செய்யலாம்..

ஐயா!! எனது வாழ்வாதரமான மாடு காண வில்லை !

 ஒரு காவல் நிலையம்..

மிகவும் பரபரப்பான ஒரு நாள்..

ஒடுக்கிய கண்கள் அழுக்கு வேஷ்டி ஜிப்பா என ஒரு முதியவர் உள்ளே நுழைகிறார்..

ஒரு மணிநேரம்.. யாரும் கண்டு கொள்ளாமல் இருந்தனர்..

வெளி செல்ல வந்த காவலர் என்ன வேண்டும் என கேட்க..

அய்யா!! நான் ஏழை விவசாயி.. என்னிடம் இருந்த பசு மாடு காணாமல்

போய் விட்டது.. அது வாழ்வாதாரம்..

5,6 நாட்கள் ஆகி விட்டது.. தேடி அலைந்து கிடைக்கவில்லை.. அதை கண்டு பிடித்து கொடுக்க வேண்டும் என்று பிராது கொடுக்க வந்தேன்..

காவலர் ஏட்டையாவை காட்டி அவரிடம் சொல்லும் படி கூறி சென்று விட ஏட்டையா டேபிள் அருகில் செல்ல அவரும் என்ன என்று கேட்டார்

அவரிடம் மறுபடியும் முதலில் இருந்து…

இருய்யா.. எஸ். ஐ வரட்டும்.. அப்படி ஓரமா நில்லு.

மேலும் இரண்டு மணி நேரம்..

எஸ். ஐ வர மற்றவர்கள் பார்த்து விட்டு எஸ். ஐ கிளம்பும் நேரம் அவர் முன் நிற்க அவர் யாருய்யா நீ என..

அய்யா நான் ஒரு விவசாயி.. மறுபடி முழுகதை..

அவர் மனுஷன் காணாமல் போறதையே கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை..

நீ மாட்ட கண்டு பிடித்து தர சொல்றே..

என கூற அய்யா அது தான் என் ஒரே ஆதாரம் என்று கூற

ஏட்டுவிடம் இந்த ஆளுகிட்ட எழுதி வாங்கி அனுப்பி விட என்று கூறிட..

அவரும் நடந்ததை ஒரு பேப்பரில் எழுதி ஓர மாக வைத்து விட்டு எதிரில் உள்ள கடையில் 6 டீ கொண்டு வர சொல்லு..

அப்படியே பேப்பர் பேனா கர்பன் வாங்கி வா!!!

என கூற அவர் ஜிப்பா பையை துலாவி 32 ரூபாயை எடுத்து டேபிளின் மேல் வைக்க..

சரி நீ ஊருக்கு போய் ஒரு 50 ரூபாய் வாங்கி வா..

என கூற அய்யா எனக்கு யாரும் கடன் தர மாட்டார்கள்..

என்று கூற.. ஓரமாய் நில்லு என்று சொல்ல..

ஏறக்குறைய உள்ளே நுழைந்து 8 மணி நேரம் ஆகி விட்டது..

பிறகு ஏட்டு அவரை கூப்பிட்டு கைநாட்டு வை என கூறி உள்ளார்..

ஏட்டு டேபிள் அருகே வந்தவர் டேபிளில் இருந்த பேனாவை எடுத்து கைஎழுத்து இட்டு தன் ஜிப்பா பையில் இருந்து வட்ட சீல் எடுத்து பிராதின் பின் பக்கம் குத்தி விட்டு அங்கு கிடந்த சேரில் போய் அமர்ந்து விட்டார்..

ஏட்டு க்கு ஒன்றும் புரியாமல் முழித்து பிராதின் பின் புறம் பார்க்க கைகால் தந்தி அடிக்க தடுமாற்றத்துடன் எழுந்து நிற்க அதை பார்த்த காவலர்களிடம் பரபரப்பு தொற்றிக் கொள்ள

அடுத்த பத்து நிமிடம்..

அனைத்து காவல் அதிகாரி களும் ஆஜர்..

வந்தவர் யார் தெரியுமா???

அன்றய பிரதமர்..

அவரின் அலுவலகத்தில் கிடைக்க பெற்ற

அஞ்சல் அட்டை. வாரம் இரண்டு முறை..

ஐயா!! எனது வாழ்வாதரமான மாடு காண வில்லை.. தேடி தர காவல் நிலையத்தில் பிராதை வாங்காமல் கேவலமாக நடத்துகிறார்கள் என்று எழுதி இருந்தது..

அதை கண்டு வருந்தியவர் தான் அந்த காவல் நிலையம் சென்று கலங்க அடித்தவர்..

விவசாயிகள் தோழன் அய்யா சரன்சிங் அவர்கள்..

கண்ணில் பட்ட காணோளி..

எப்படி பட்ட மகாத்மா க்கள் இருந்த இந்தியா.

மறைக்க பட்ட வரலாறுகள்..

மக்கள் மன்றத்தில் வைக்க பட வேண்டும்..

முதுமை + தனிமை= கொடுமை !

முதுமை + தனிமை= கொடுமை ! 

 

பிள்ளையை... பெண்ணை... பெற்று, வளர்த்து, படிக்க வைத்து..., ஆளாக்கி..., மணமுடித்து... வைக்கிறோம்!

 வேறு ஊரில்..., வேறு மாநிலத்தில்..., வேறு நாட்டில்... வேலை நிமித்தமாக சென்று விடுகிறார்கள்... 

 இங்கு... 70 வயதிற்கு மேல்... வாழ்ந்த வீட்டிலேயே தனிமை... இங்குதான் என் மகள் படிப்பாள்... இங்குதான் விளையாடுவாள்... என் மகன் கிரிக்கெட் ஆடி உடைத்த ஜன்னல் இதுதான்... என்று ஏதோ ஆர்க்கியாலஜி போல அவைகளை நினைத்துப் பார்த்து.... 

என்ன சமைப்பது?... என்ன சாப்பிடுவது?... அரை டம்ளர் அரிசி வடித்தாலே மிச்சம்.. 

பல காய்கள் உடலுக்கு ஒத்துக் கொள்ளாது... தனிமை... வெறுமை... அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு போகலாம் என்றால்... பயணம் ஒரு கொடுமை... 

லோயர் பர்த் கிடைக்கவில்லை - என்றால் எல்லோரிடமும் பிச்சை எடுக்க வேண்டும்... சென்னை சென்ட்ரல் - போய்ச் சேருவதே ஒரு யாத்திரை ஆகிவிட்டது... ஓலாவும், ஊபரும்... நமக்கு தேவைப்படும் நேரத்தில், பீக் hour சார்ஜ் போட்டு களைப்படைய செய்கின்றனர்... 

நான்கு அடி உயர பச்சை குதிரை தாண்டிய கால்கள்.... இன்று சென்ட்ரலில், அரை அடி படி ஏற... இறங்க... கைப்பிடி கேட்கிறது... 

 எல்கலேட்டரில் போக மனசு குதித்தாலும்... வாட்ஸ்ஆப் வீடியோக்கள் மனதில் வந்து, வந்து பயமுறுத்துகின்றன! 

இவை வேண்டாமென ஒதுங்கி... பிள்ளையை வாட்சப்பில் பிடிப்போம்... பெண்ணை வீடியோ காலில் அழைப்போம்... என்றால்... 

அந்த நேரம் அவர்கள்... ஏதோ ஒரு மாலில்... ஏதோ ஒரு ஓட்டலில்... ஏதோ ஒரு சினிமா தியேட்டரில்... பிசியாக இருப்பார்கள்... "ஏதாவது அர்ஜன்ட்டா? அப்புறம் கூப்பிடறேம்ப்பா..." என்பார்கள்... "இல்லை" என்று ஃபோனை கட் பண்ணி விடுவோம்... 

நாலு நாள் கழித்து... "எதுக்குப்பா ஃபோன் பண்ணினே?" என்று கேட்பர்... நான் பாசத்தோடு வளர்த்த என் பிள்ளைகள்... அவர்கள் டைமிற்கு... நம் தூக்க நேரம்... பாசத்தை என்றும் மிஞ்சுகிறது தூக்கம்! 

நமக்கு பேரப் பிள்ளைகளின் மேல் இருக்கும் பாசம்..., அவர்களுக்கு, நம்மிடம் இருக்காது. மூன்று வயது வரைதான் தாத்தா... பாட்டி... என்று அடிக்கடி ஃபோனில் கூப்பிட்டு பேசுவர்... பிறகு எப்போது அவர்களை ஃபோனில் அழைத்தாலும்... அவன் வெளியே விளையாடறான்... அவன் கம்ப்யூட்டர் கேம்சில் இருக்கான்... அவன் டியூஷன் போயிருக்கான்... யோகா போயிருக்கான்... என்று ஏதோ ஒரு பதில் மட்டுமே கிடைக்கும்... 

எப்போதாவது குழந்தை முகம்... ஃபோனில்... வீடியோ காலில்... முகத்தைக் காட்டி... ஹாய்... என்று ஒன்றைச் சொல் சொல்லி விட்டு... ஓடி விடும்... 

என் தாடி வளர்ந்த வயதான முகம் அதற்கு நெருடலாய் இருக்குமோ?... 

 நமது பண்பாடு... கலாச்சாரம்... தாத்தா பாட்டி உறவுகள்... அனைத்தையும் டெக்னாலஜி முழுங்கி விட்டது!... எத்தனை நேரம்தான் டிவி பார்ப்பது...?

 இந்த அரசியல்களும்... இந்த பொய்களும் B Pயை உயர்த்துகின்றன!... என் சொந்த வீடே... எனக்கு அனாதை இல்லமாகிப் போனது...

 ஏதோ... வாட்சப்... Facebook... இருப்பதால் பைத்தியம் பிடிக்காமல் இருக்கிறது...! மகனும், மகளும் போடும் Status-தான்... என் அன்றாட சுவாரசியங்கள்... "எப்படிப்பா இருக்கே?" என்று மற்றவர்கள் கேட்கும்போது... ( விட்டுக் கொடுக்க முடியுமா... என் பிள்ளைகளை...) "எனக்கென்னப்பா... ஜாம் ஜாம்ன்னு... பசங்களோட..., பேரனுங்களோட... அட்டகாசமா..." ( மனதுக்குள் ஏதோ...) வாழ்கிறேன்!